Obraz Złotego Wieku

Zapraszamy na oprowadzania kuratorskie po wystawie Obraz Złotego Wieku, podczas których kuratorzy opowiedzą o koncepcji wystawy oraz wyjątkowych dziełach prezentowanych w salach renesansowego pałacu królewskiego. Będzie to doskonała okazja do dyskusji i pogłębienia zagadnień prezentowanych na ekspozycji. 

 

23 września, godz. 15:30 – 17:00 

26 września, godz. 12:00 – 13:30 

7 października, godz. 15:30 – 17:00 

10 października, godz. 12:00 – 13:30 

21 października, godz. 15:30 – 17:00 

24 października, godz. 12:00 – 13:30 

4 listopada, godz. 15:30 – 17:00 

7 listopada, godz. 12:00 – 13:30 

18 listopada, godz. 15:30 – 17:00 

21 listopada, godz. 12:00 – 13:30 

2 grudnia, godz. 15:30 – 17:00 

5 grudnia, godz. 12:00 – 13:30 

Zapraszamy na oprowadzania tematyczne po wystawie Obraz Złotego Wieku, podczas których kuratorzy opowiedzą o koncepcji wystawy oraz wyjątkowych dziełach prezentowanych w salach renesansowego pałacu królewskiego. Będzie to doskonała okazja do dyskusji i pogłębienia zagadnień prezentowanych na ekspozycji. 

 

 

Przygotowanie wystawy Obraz Złotego Wieku było okazją do odnowienia niektórych z prezentowanych na niej zabytków. Prace konserwatorskie, często bardzo wymagające, prowadzone były przez kilka zespołów na długo przed otwarciem ekspozycji. Zapraszamy na zwiedzanie wystawy w towarzystwie konserwatorki, która na przykładzie pięciu wybranych obrazów opowie o ich pochodzeniu,  stanie, w jakim były przed wystawą, oraz wyzwaniach, z jakimi musiała się zmierzyć. Po oprowadzaniu dla nikogo nie będzie już tajemnicą, co jest oryginałem a co efektem procesów starzenia oraz w jaki sposób konserwatorzy radzą sobie z przywracaniem możliwie pierwotnego wyglądu eksponatów.

Autorka i współautorka wielu realizacji związanych ze strukturalną stabilizacją malowideł tablicowych oraz ram mikroklimatycznych. W latach 2016–2023 koordynowała program Erasmus+ International na ASP w Krakowie, a w latach 2018–2022 była członkiem ośmioosobowego prezydium ENCoRE (European Network for Conservation/Restoration Education), zrzeszającego w tamtym czasie 41 uczelni z 15 krajów UE. W 2019 roku była współkuratorką wystawy Mistrz i Katarzyna. Hans von Kulmbach i jego dzieła dla Krakowa, zorganizowanej przez Muzeum Narodowe w Krakowie, Akademię Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie oraz Bazylikę Mariacką w Krakowie. W 2020 roku wprowadziła nowy przedmiot wolnego wyboru do programu kształcenia na Wydziale Konserwacji krakowskiej ASP – strukturalną konserwację malowideł tablicowych –który prowadzi wraz z mgrem Grzegorzem Kosteckim. Również od 2020 roku realizuje wraz z Instytutem Katalizy i Fizykochemii Powierzchni PAN oraz Norweskim Uniwersytetem Naukowo-Technicznym w Trondheim, projekt badawczy „Model obrazów ze spękaniami wspierający ustalenie racjonalnych wytycznych środowiskowych w muzeach”, dzięki grantowi pozyskanemu z funduszy norweskich GRIEG. We wrześniu 2023 roku dołączyła do zespołu Zamku Królewskiego na Wawelu.

23 listopada – oprowadza Ewa Pietrzak
Na wystawie Obraz Złotego Wieku wyeksponowano ponad 200 obiektów na podłożu papierowym bądź skórzanym. Są to dzieła o najwyższej wrażliwości i delikatności. Na podstawie wybranych obiektów zostanie przedstawiona nie tylko problematyka konserwatorska, ale także aspekty organizacyjne oraz logistyczne związane z tak obszerną wystawą. Specyficzne sposoby ekspozycji oraz zabezpieczenia zbiorów mogą zainteresować również osoby, które nie specjalizują się w tej tematyce.

Ewa Pietrzak od 2000 roku prowadzi Pracownię Konserwacji Papieru i Skóry w Zamku Królewskim na Wawelu.  Ukończyła studia w zakresie konserwacji i restauracji obiektów na papierze i skórze na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Pracowała w Pracowni Konserwacji Papieru i Skóry w Muzeum Narodowym w Krakowie. Odbyła staż konserwatorski w Japonii (Tokio, Kioto) jako stypendystka tamtejszego rządu. Pracowała w niemieckiej pracowni Esser-Konservierung w Haan, zorganizowała i kierowała filią tej pracowni w Toruniu.
W 2000 roku zorganizowała Pracownię Konserwacji Papieru i Skóry Zamku Królewskiego na Wawelu. Od początku, jako jedyny w wawelskim zespole konserwator o tej specjalności, pełniła nadzór konserwatorski nad wszystkimi przedsięwzięciami obejmującymi obiekty z papieru i skóry, m.in. wspólnie z kustoszem całkowicie przeorganizowała magazyn zbiorów prac na papierze, wykonując przegląd, zmianę opakowań i relokację obiektów do nowych pomieszczeń. W porozumieniu z kierownikami poszczególnych działów dokonała zmian standardów konserwatorskich w zakresie przechowywania zbiorów. Pełni stały nadzór konserwatorski nad obiektami w Dziale Zbiorów Prac na Papierze, Archiwum, Bibliotece Naukowej oraz Bibliotece w Zamku Pieskowa Skała, a także wykonuje przeglądy oraz stałe kontrole obiektów skórzanych na ekspozycji (meble, obiekty rzemiosła artystycznego, militaria, kurdybany). Prowadziła nadzory konserwatorskie nad wystawami czasowymi, m.in.: Obraz Złotego Wieku (2023, współudział), Mistrzostwo rysunku. Andrzej Radwański (2022); Wyczółkowski odnaleziony (2022), Zwierzyniec królewski. Wilkoń na Wawelu (2021), Dwa pokolenia. Sztuka legionowa z kolekcji Jerzego Mycielskiego (2014), Biblioteka Sapiehów z Krasiczyna w Zamku Królewskim na Wawelu (2014), Na znak świetnego zwycięstwa (2010,  współudział).

 

Szesnaste stulecie, w którym panowali ostatni Jagiellonowie nieprzypadkowo nazywane było „złotym wiekiem dziejów Polski”. Liczący blisko jedenaście milionów mieszkańców kraj był wówczas jednym z największych państw Europy, potęgą polityczną, militarną i ekonomiczną. To właśnie wówczas w kraju pod panowaniem Zygmunta I Starego i Zygmunta II Augusta, nastąpił niezwykły rozkwit kultury, nauki i sztuki. Renesansowa rezydencja królewska na Wawelu, a wraz z nią bogaty królewski księgozbiór i kolekcja sztuki stała się symbolem wielkich przemian stulecia humanizmu. Zapraszamy w podróż po zamku królewskim, podczas której odkryjemy niezwykłe miejsca, postacie oraz dzieła związane ze „złotym stuleciem Jagiellonów”.

wykład prof. Jakuba Niedźwiedzia 

 

Mimo że w XV wieku Królestwo Polskie istniało już od niemal pół tysiąca lat, nadal było ono nieobecne na mapach Europy i świata. Dzięki kartografom jagiellońskim w pierwszej połowie XVI wieku monarchia polsko-litewska została zmapowana, a Polska nieprzerwanie – aż do dzisiaj – jest obecna na mapach. Wykład będzie próbą odpowiedzi na kilka pytań: jak kartografowie poradzili sobie z pionierskim zadaniem zmapowania Polski? Jak zmieniał się obraz Polski i Rzeczypospolitej na mapach w czasach renesansu? Jak jagiellońscy twórcy map zmienili obraz świata? Dlaczego ich mapowanie było skuteczne? Głównymi bohaterami prelekcji będą kartografowie: Bernard Wapowski, Wacław Grodecki, Anton Wied i Olaus Magnus. Wykład będzie ilustrowany wizerunkami map z XV–XVII wieku. 

 

 

wykład prof. Andrzeja Borowskiego ODWOŁANY

 

wykład dr. hab. Arkadiusza Wagnera 

 

Przedmiotem wykładu będzie zjawisko rozkwitu kultury bibliofilskiej wśród polskich i litewskich elit świeckich i kościelnych w epoce ostatnich Jagiellonów. Autor podejmie się próby wyjaśnienia powodów tego rozkwitu, zarysuje sylwetki najwybitniejszych bibliofilów oraz zaprezentuje wybrane, najcenniejsze i najpiękniejsze (a w niektórych przypadkach też nieznane) cymelia z ich zbiorów. Obejmują one kodeksy iluminowane, inkunabuły i późniejsze druki, kunsztowne oprawy, wykonane m.in. w warsztatach wybitnych polskich italianistów introligatorskich, oraz znaki własnościowe (superekslibrisy i ekslibrisy). 

 

 

wykład dr Oliwii Buchwald-Zięciny 
Informujemy, że z przyczyn losowych wykład jest odwołany

 

Prezentowane na wystawie Obraz Złotego Wieku obiekty pochodzą z czasu panowania trzech ostatnich Jagiellonów (1501–1572), a zatem z okresu największej świetności dynastii. Organizacja ekspozycji stwarza wyjątkową okazję do odnowienia wielu zabytków z epoki. Rozległe prace konserwatorskie przy eksponatach podjęto na długo przed otwarciem wystawy. Spośród ponad 400 obiektów około 100 zakwalifikowano do szeroko zakrojonych prac badawczo-konserwatorskich. Wyniki podjętych działań przynoszą nowe odkrycia, pogłębiają wiedzę o dziełach prezentowanych na wystawie, a przede wszystkim potwierdzają silne wpływy zachodnioeuropejskie na kulturę i sztukę monarchii polsko-litewskiej. Wsparcie finansowe Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego pozwoliło na równoległe prowadzenie działań przez kilka zespołów konserwatorskich przy zabytkach bezcennych dla naszej kultury. Wytypowanym obiektom zapewniono najwyższe standardy konserwatorskie, uwzględniające obowiązujące przepisy, doktryny konserwatorskie i doświadczenie ekspertów.  

 

 

wykład dr. hab. Andrzeja Wozińskiego 

 

Na wczesnonowożytny program wystroju Dworu Artusa w Gdańsku złożyły się wyobrażenia związane z państwem, prowincją i miastem czy też cnotami obywatelskimi. Znalazły się w nim także motywy astrologiczne.  

Najważniejsze wyobrażenia astrologiczne w gdańskim zabytku niestety przepadły. Były nimi rzeźbione personifikacje siedmiu planet, które najprawdopodobniej stały na gzymsie ponad ławami brackimi. Pod nim, na kapitelach ław wyrzeźbione są motywy, które odnoszą się do relacji pomiędzy wszechświatem a człowiekiem i jego otoczeniem. Motywy astrologiczne zawarte są ponadto w kilku innych dziełach wypełniających wnętrze.  

Geneza tego wystroju tkwi w programach obrazowych włoskich budynków municypalnych XIV i XV w., które podkreślały rolę planet w porządku stworzonym przez Boga.  

Podobną koncepcję zdawał się wyrażać gdański wystrój, starając się przekazać myśl, że świat jest zorganizowany i sprawiedliwy a nad porządkiem panują instancje kosmiczne, których wolę na Ziemi wykonują władcy (wśród których znalazły się wyobrażenia Jagiellonów),  a także że normy postępowania są odwieczne, a ustrój społeczny jest dany przez Boga. Był to program o wydźwięku politycznym i religijnym. 

 

wykład dr hab. Justyny Kiliańczyk-Zięby  

 

Wykład poświęcony będzie książce, którą napisał kapelan Zygmunta Starego, Stanisław z Bochnie, i którą wydrukowano w 1532 roku, dedykując ją samemu królowi . Fortuna była sortilegium, czyli książką, którą można się było bawić w przepowiadanie przyszłości. Czytając Fortunę, należało wybrać jedno z pytań zaproponowanych na początku tomu: czy znajdę szczęście w miłości?, czy będę bogaty?, czy będę długo żyć? Aby otrzymać odpowiedź, należało rzucić kośćmi, a potem przejść przez kolejne etapy gry, dochodząc w końcu do wierszowanej przepowiedni. Fortuny można się było radzić w pojedynkę albo w gronie przyjaciół. Czytana (używana) w ten drugi sposób Fortuna stawała się rozrywką towarzyską – ekscytacja towarzysząca próbom odgadnięcia przyszłych zdarzeń mieszała się wówczas z wybuchami śmiechu, bo wróżby ułożone przez królewskiego kapelana były żartobliwe, dwuznaczne, a nawet obraźliwe. Podczas wykładu autorka omówi, z jakiej tradycji polska książka wyrastała i komu się podobała. Opowie również o jej wielkiej popularności w dawnej Polsce oraz zagranicznej karierze,  a także o tym, dlaczego dopiero niedawno udało mi się odnaleźć w Niemczech unikatowy egzemplarz Fortuny z XVI wieku.  

  

Jednym z przykładów naśladowania natury w sztuce renesansu są arrasy króla Zygmunta Augusta. Tkaniny wykonane z różnokolorowych nici przedstawiają biblijne sceny, kompozycje alegoryczne i krajobrazy z bogactwem flory i fauny. Realistyczne przedstawienia roślin i zwierząt są dowodem zainteresowania artystów światem przyrody i odzwierciedleniem ich współpracy z naukowcami. Zapraszamy na spotkania młodzież, dorosłych, a w szczególności Seniorów, w trakcie których poznacie Państwo wizje „teatru natury” nie tylko na tapiseriach Zygmunta Augusta, ale też w ogrodach królewskich.
Spotkania dedykowane szczególnie seniorom.

W XVI wieku wzrosło zainteresowanie naukowym poznawaniem natury. Czy świat roślin był już wówczas przedmiotem badań uczonych? Czy królowa Bona miała zielnik? Zdecydowanie tak! Podczas naszego spotkania dowiemy się, kto i kiedy podjął się próby zinwentaryzowania roślin, jak inspirowały one artystów i w jaki sposób je przedstawiano. Na zakończenie uczestnicy poznają tajniki współczesnej florystyki i wykonają własne kompozycje kwiatowe.

Władcy z dynastii Jagiellonów posiadali menażerie i zwierzyńce, które były ozdobą dworu i snobistycznym obowiązkiem królów w Europie. Czy na wzgórzu wawelskim były hodowane dzikie zwierzęta? Czy królewicz Zygmunt August miał gołębnik? Podczas naszego spotkania spróbujemy rozwiać Wasze wątpliwości! Opowieść o faunie oparta będzie nie tylko na historycznych przekazach, ale i wspólnym wyszukiwaniu wizerunków zwierząt na dziełach sztuki oraz przedmiotach codziennego użytku.

 

Od czasów późnego średniowiecza do czasów nam współczesnych ceremonie odgrywają kluczową rolę w funkcjonowaniu monarchii. Ceremoniał dworski miał na celu podkreślić niezwykłą rangę władcy. Bogaty w symbole i gesty o doniosłym znaczeniu religijnym i politycznym, towarzyszył królowi i jego rodzinie w najważniejszych wydarzeniach, takich jak koronacje, uroczyste wjazdy, zaślubiny, chrzty i pogrzeby. Obowiązywał także na co dzień na dworach monarszych. Podczas spotkania dowiemy się, jak wyglądały ceremonie na dworze ostatnich Jagiellonów.

 

Zygmunt II August, syn Zygmunta I Starego i Bony Sforzy, był jedynakiem i wyłącznym kandydatem do polskiego tronu. Rodzice, zwłaszcza matka, nie dawali mu okazji do zdobywania politycznej ogłady. Jako polityk nie ustrzegł się błędów, ale niewątpliwie jego zasługą było przyłączenie do kraju Inflant w 1561 roku i doprowadzenie do zaprzysiężenia realnej unii lubelskiej w roku 1569, dającej początek Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Był jednak nieszczęśliwy w życiu prywatnym, ponieważ żadna z jego trzech żon nie obdarzyła go potomstwem, a potajemny ślub z Barbarą Radziwiłłówną doprowadził do konfliktu z rodziną i szlachtą. W trakcie spotkania porozmawiamy o ostatnim męskim potomku Jagiellonów, wszechstronnie wykształconym, mecenasie sztuki i kolekcjonerze, który pozostawił na Wawelu wspaniałą kolekcję arrasów.

Prowadzi: Anna Kowalska

Udaj się we wspaniałą podróż w czasie, aby poznać najpiękniejsze i najciekawsze miejsca renesansowego Krakowa. Na naszej trasie spotkamy ważne krakowskie postacie z okresu panowania Zygmunta I Starego i Zygmunta II Augusta, poznamy historię i tożsamość kulturową miasta. Zobaczymy elementy architektury i budynki z okresu końca gotyku i renesansu, takie jak dom Jana Długosza, pałac Erazma Ciołka czy Kamienicę Bonerów. Dowiemy się również, jak wyglądała rutyna, obyczaje i wizerunek renesansowego Krakowa.

Prowadzi: Iwona Malota

Przenieś się do czasów Złotego Wieku, okresu wielkiego rozkwitu Krakowa, w którym religijność odegrała kluczową rolę. Poznasz z nami pobożne praktyki i sakralny mecenat królewski za panowania ostatnich Jagiellonów, który był wzorcem dla elity duchowej i świeckiej. Opowiemy również o fundacjach i uposażaniach okazałych świątyń, które miały służyć pomnażaniu chwały Boga, zaskarbieniu opieki Najwyższego oraz świętych, jak również dawały nadzieję na zbawienie.  Zobaczymy między innymi Bazylikę św. Franciszka z Asyżu, plac św. Marii Magdaleny oraz kościół św. Barbary.

 

Iwona Malota – absolwentka kierunku historia, licencjonowana przewodniczka po Krakowie, edukatorka współpracująca z Działem Edukacji Zamku Królewskiego na Wawelu.

Świat Jagiellonów to świat odkryć i fascynacji nauką – świat człowieka, zwierząt i roślin. Zapraszamy rodziny z dziećmi na warsztaty plastyczne związane z wyjątkową wystawą Obraz Złotego Wieku. Podczas spotkań spojrzymy na otaczającą nas rzeczywistość oczami króla Zygmunta Starego, królowej Bony i Zygmunta Augusta. Zobaczymy świat z innej niż dotychczas strony. Poznamy tajemnice świata Jagiellonów i wyjdziemy z Wawelu pełni nowych, twórczych pomysłów.

„Człowiek jest miarą wszystkich rzeczy” – powiedział dawno, dawno temu pewien grecki filozof. Na warsztatach dotyczących renesansu dowiemy się, jak w tamtym okresie rozwijała się wiedza na temat ludzi oraz jakie jest miejsce człowieka na ziemi wśród zwierząt i roślin. Odpowiedzi na te pytania poznamy podczas wspólnych wędrówek  po wystawie. 

Prowadzi: Aleksandra Witkowska 

 

Lubicie w nocy patrzeć w niebo? Zastanawiacie się, jak tam jest – wysoko w gwiazdach? Czy istnieje tam jakieś inne życie? Ludzie zadają sobie podobne pytania już od wieków. Jedną z takich osób był Mikołaj Kopernik. Dokonania polskiego astronoma zainspirują nas do odkrywania gwiezdnych tajemnic na ekspozycji oraz na warsztatach plastycznych, podczas których wspólnie wykonamy model znanego nam wszechświata. 

Prowadzi: Beata Łuckoś 

 

Ciekawią nas często odległe krainy i gwiazdy jaśniejące wysoko ponad naszymi głowami, ale zupełnie blisko nas znajduje się inny fascynujący świat, dostępny na wyciągnięcie ręki. To królestwo zwierząt! Podczas warsztatów poznamy wspólnie tajemnice świata zwierzęcego i porównamy naszą wiedzę o nim z tym, co wiedziano o zwierzętach w czasach panowania dynastii Jagiellonów. 

Prowadzi: Barbara Mateja 

 

Odkrywać nieznane lądy i poznawać obce ludy! Któż by tego nie chciał? To właśnie dzięki ludziom ciekawym świata dowiadujemy się o nim coraz więcej. W czasie renesansu człowiek odważnie zaczął zadawać pytania na temat otaczającej go rzeczywistości i szukał na nie odpowiedzi nawet w najdalszych zakątkach globu. Nowinki dotyczące odkryć geograficznych i przyrodniczych docierały także na dwór Jagiellonów. Jakież zdziwienie i fascynację musiały one wtedy wywoływać wśród władcy i jego dworu!  

Prowadzi: Patrycja Mizera 

14 grudnia, godz. 18:00
bilety: normalny 80 zł, ulgowy, 60 zł; sprzedaż online

wystąpią:

Matylda Staśto-Kotuła - alt
Piotr Szewczyk - tenor
Szczepan Kosior - tenor
Marek Opaska - bas
Marcin Szelest - organy / dyrygent

PROGRAM

Kościół św. Gereona
Jerzy Liban (zm. po 1545): Ortus de Polonia (Kraków, 1539)
Oramus Domine (rękopis wawelski Kk I. 1, 2. poł. XVI w.)
Protexisti me Deus (rękopis wawelski Kk I. 1, 2. poł. XVI w.)

Sala Senatorska
Praeambulum super d (Tabulatura Jana z Lublina, ok. 1540–48)
Pienie o electii krala polskiego Sigmunta Augusta (Kraków, 1529–30)
Praeambulum magnum (Tabulatura klasztoru św. Ducha w Krakowie, ok. 1548)
Pieśń o śmierci króla Sigmunda pierwszego (Kraków, 1548)
Słuszna jest rzecz (Tabulatura Jana z Lublina)
Pieśń o weselu krola Zygmunta wtorego, Augusta pirwego (Kraków, 1553)
 
Nasz Zbawiciel (Tabulatura klasztoru św. Ducha w Krakowie)
Wacław z Szamotuł (zm. ok. 1560): Modlitwa, gdy dziatki spać idą (Kraków, ok. 1550–56)
Wacław z Szamotuł: Christe, qui lux est et dies, po polsku (Kraków, 1556)
Marcin Leopolita (zm. 1589?): Paduana – Galliarda (Tabulatura z kościoła św. Elżbiety we Wrocławiu, ok. 1570–80)
Cyprian Bazylik (ok. 1535–ok. 1600): Pieśń nowa krześcijańska (Kraków, 1561), Pieśń nowa, w której jest dziękowanie (Kraków, po 1557)
 
Mikołaj z Chrzanowa (zm. 1563): Protexisti me Deus (Tabulatura Jana z Lublina)
Wacław z Szamotuł: In te Domine speravi (Norymberga, 1554)
Wacław z Szamotuł: Nunc scio vere (Tabulatura zamkowa, ok. 1580)
Wacław z Szamotuł: Ego sum pastor bonus (Norymberga, 1564)

Chór kameralny i orkiestra Capella Cracoviensis to jeden z najciekawszych zespołów na współczesnej scenie muzyki dawnej. Wykonuje repertuar od renesansowej polifonii po wczesnoromantyczne opery na instrumentach z epoki. CC jest gościem wielu ważnych festiwali i sal koncertowych takich jak Concertgebouw Amsterdam, Bachfest Leipzig, Händel Festspiele Halle, Opéra Royal Versailles czy Theater an der Wien. Gośćmi zespołu byli m. in. Christophe Rousset, Giuliano Carmignola, Paul Goodwin, Andrew Parrott i Paul McCreesh. Do ostatnich dokonań zespołu należy pierwsze polskie wykonanie dzieł Wagnera na historycznych instrumentach z udziałem Waltraud Meier, nagrania oper Pergolesiego i Porpory dla wytwórni Decca oraz Halki Moniuszki dla wytwórni Sony Classical. W maju 2018 zespół rozpoczął projekt Haydn – wszystkie symfonie obejmujący koncerty oraz nagrania na żywo. Od 2022 stał się też głównym organizatorem festiwalu Opera Rara Kraków. CC powstała w 1970 roku z inicjatywy ówczesnego dyrektora Filharmonii Krakowskiej Jerzego Katlewicza, który dzieło tworzenia przy instytucji zespołu specjalizującego się w wykonywaniu muzyki dawnej powierzył Stanisławowi Gałońskiemu. Od 2008 roku dyrektorem naczelnym i artystycznym CC jest Jan Tomasz Adamus.

Marcin Szelest ukończył studia w Akademii Muzycznej w Krakowie oraz w The Boston Conservatory. Jest laureatem I nagrody na II Międzynarodowym Konkursie Organowym im. J. P. Sweelincka w Gdańsku. Występuje jako solista i kameralista, w tym z wieloma zespołami instrumentów historycznych (m.in. Concerto Palatino, The Bach Ensemble, Vasa Consort, Weser Renaissance Bremen, Wrocławska Orkiestra Barokowa). Marcin Szelest jest profesorem organów w Akademii Muzycznej w Krakowie. Jego praca habilitacyjna „Przemiany stylistyczne we włoskiej muzyce organowej przełomu XVI i XVII stulecia” (2007) została wyróżniona nagrodą Prezesa Rady Ministrów. Opublikował m.in. edycje dzieł wszystkich Stanisława Sylwestra Szarzyńskiego (2015) i Adama Jarzębskiego (2021) oraz tabulatur braniewsko-oliwskich (2021). Jest również dyrektorem artystycznym Starosądeckiego Festiwalu Muzyki Dawnej.