Lwowska rzeźba rokokowa w granicach obecnej Polski

Wystawa: Ekspresja. Lwowska rzeźba rokokowa
Wykład
fragment rokowej drewnianej rzeźby; postać mężczyzny widoczna z boku, długie siwe rozwiane włosy, ekspresyjnie rzeźbiona złocona szata
odbiorcy: dorośli
„Lwowska rzeźba rokokowa” to jedno z najciekawszych i najważniejszych zjawisk w sztuce Polskiej. Unikalna formuła stylistyczna operująca dynamicznymi kompozycjami i geometryzacją szat postaci została wykształcona około połowy XVIII wieku przez szereg rzeźbiarzy działających we Lwowie i w Buczaczu. Swoim zasięgiem oddziaływania wykroczyła jednak daleko poza ich granice. Cykl wykładów będzie poświęcony najważniejszym aspektom związanym z „lwowską rzeźbą rokokową”, prezentacji najważniejszych twórców i ich dzieł, ukazania rzeźby w kontekście architektury i malarstwa, a także prezentacji środowiska artystycznego Lwowa w czasach, kiedy dominowała ta stylistyka. Zaprezentowana zostanie także wybrana spuścizna rzeźbiarzy lwowskiego rokoka, która pozostaje obecnie w granicach Polski. 
Prowadzenie: dr Agata Dworzak
Dr Agata Dworzak – historyk sztuki, absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego, adiunkt w Zakładzie Historii Sztuki Nowożytnej w Instytucie Historii Sztuki UJ. 
Laureatka stypendium Ministra Edukacji i Nauki dla wybitnych młodych naukowców, stypendystka Kancelarii Rządu Bawarskiego i The Robert Anderson Research Charitable Trust.  
Jej zainteresowania naukowe koncentrują się przede wszystkim na sztuce nowożytnej, a zwłaszcza na sztuce kręgu lwowskiego w XVIII wieku, rzeźbie i architekturze na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczypospolitej. Tematyką „lwowskiej rzeźby rokokowej” zajmuje się od ponad 10 lat, czego efektem jest kilkanaście artykułów naukowych w czasopismach i publikacjach zbiorowych oraz książki: Fabrica Ecclesiae Sandomiriensis. Dzieje modernizacji wnętrza kolegiaty sandomierskiej w XVIII wieku w świetle źródeł archiwalnych (Kraków 2016), a także Polejowscy. Karta z dziejów lwowskiego środowiska artystycznego w drugiej połowie XVIII wieku (Warszawa–Kraków 2020), za które uzyskała dwukrotnie Nagrodę im. ks. prof. Szczęsnego Dettloffa za najlepszą pracę z historii sztuki, przyznawaną przez Stowarzyszenie Historyków Sztuki, „Bonum Publicum” Nagrodę Burmistrza Miasta Sandomierza im. Aleksandra Patkowskiego, a także wyróżnienie w konkursie Polskiego Towarzystwa Badań nad Wiekiem Osiemnastym dla autora najlepszej rozprawy doktorskiej dotyczącej szeroko ujmowanego osiemnastego wieku.