A może coś innego? Współczesność na Wawelu
17 X 2025 – 15 III 2026
Zamek Królewski na Wawelu zaprasza na wyjątkową podróż przez mało znany, a niezwykle intrygujący rozdział własnej historii. Wystawa „A może coś innego? Współczesność na Wawelu” odkrywa przed publicznością kolekcję polskiego malarstwa współczesnego – dzieł twórców, którzy na trwałe zapisali się w historii sztuki XX i XXI wieku.
Choć wawelski zbiór obrazów powstałych po 1945 roku jest stosunkowo niewielki, kryje w sobie prace wybitnych artystów – m.in. Jerzego Nowosielskiego, Jonasza Sterna, Tadeusza Brzozowskiego, Edwarda Dwurnika czy Marcina Maciejowskiego. To kolekcja niemal nieznana – zarówno specjalistom, jak i szerokiej publiczności – a jej prezentacja staje się pretekstem do postawienia pytania: czy współczesna sztuka powinna znaleźć stałe miejsce w królewskiej rezydencji, której największym skarbem jest przeszłość?
Wystawa ukazuje, że otwartość na nowe idee była obecna na Wawelu już w latach 60. i 70. XX wieku – poprzez współpracę z projektantami, architektami wnętrz czy organizację wystaw z udziałem żyjących artystów. To właśnie wtedy zaczęto budować kolekcję malarstwa współczesnego, sięgając po dzieła różnorodne stylistycznie i znaczące w polskiej sztuce powojennej.
Narracja ekspozycji prowadzi zwiedzających od pierwszych powojennych inicjatyw muzeum, poprzez zakupy i wystawy lat 70. i 80., aż po XXI wiek, kiedy do zbiorów trafiły prace Edwarda Dwurnika, Marcina Maciejowskiego czy Łukasza Stokłosy.
Prologiem wystawy będzie „Wizyta na Wawelu” – obraz Marcina Maciejowskiego, który w przewrotny sposób stawia pytanie: „Może jakiś arras byłoby miło zobaczyć na żywo, nie sądzisz?”. Odpowiadamy na nie pytaniem tytułowym: „A może coś innego?” – zachęcając odbiorców do spojrzenia na Wawel z perspektywy nowoczesności. Epilogiem stanie się dzieło Magdaleny Miłoś, inspirowane wawelskimi arrasami, które symbolicznie łączy przeszłość z teraźniejszością.
Wystawie towarzyszyć będzie katalog malarstwa po 1945 roku z wawelskich zbiorów. Ostatnia część ekspozycji stanie się także przestrzenią dialogu – miejscem, w którym każdy zwiedzający będzie mógł wyrazić swoją opinię o roli współczesnej sztuki na Wawelu.
Kuratorka wystawy Lidia Brzyska.
Choć wawelski zbiór obrazów powstałych po 1945 roku jest stosunkowo niewielki, kryje w sobie prace wybitnych artystów – m.in. Jerzego Nowosielskiego, Jonasza Sterna, Tadeusza Brzozowskiego, Edwarda Dwurnika czy Marcina Maciejowskiego. To kolekcja niemal nieznana – zarówno specjalistom, jak i szerokiej publiczności – a jej prezentacja staje się pretekstem do postawienia pytania: czy współczesna sztuka powinna znaleźć stałe miejsce w królewskiej rezydencji, której największym skarbem jest przeszłość?
Wystawa ukazuje, że otwartość na nowe idee była obecna na Wawelu już w latach 60. i 70. XX wieku – poprzez współpracę z projektantami, architektami wnętrz czy organizację wystaw z udziałem żyjących artystów. To właśnie wtedy zaczęto budować kolekcję malarstwa współczesnego, sięgając po dzieła różnorodne stylistycznie i znaczące w polskiej sztuce powojennej.
Narracja ekspozycji prowadzi zwiedzających od pierwszych powojennych inicjatyw muzeum, poprzez zakupy i wystawy lat 70. i 80., aż po XXI wiek, kiedy do zbiorów trafiły prace Edwarda Dwurnika, Marcina Maciejowskiego czy Łukasza Stokłosy.
Prologiem wystawy będzie „Wizyta na Wawelu” – obraz Marcina Maciejowskiego, który w przewrotny sposób stawia pytanie: „Może jakiś arras byłoby miło zobaczyć na żywo, nie sądzisz?”. Odpowiadamy na nie pytaniem tytułowym: „A może coś innego?” – zachęcając odbiorców do spojrzenia na Wawel z perspektywy nowoczesności. Epilogiem stanie się dzieło Magdaleny Miłoś, inspirowane wawelskimi arrasami, które symbolicznie łączy przeszłość z teraźniejszością.
Wystawie towarzyszyć będzie katalog malarstwa po 1945 roku z wawelskich zbiorów. Ostatnia część ekspozycji stanie się także przestrzenią dialogu – miejscem, w którym każdy zwiedzający będzie mógł wyrazić swoją opinię o roli współczesnej sztuki na Wawelu.
Kuratorka wystawy Lidia Brzyska.