Miasteczko Wawelskie
Wystawa „Miasteczko wawelskie” jest opowieścią o codziennym życiu tuż obok zamku i katedry na wzgórzu wawelskim. Na pierwszym planie ukazano to, co zwykle pozostaje w cieniu – codzienność służby, urzędników, rzemieślników, psałterzystów i kanoników katedralnych, uczniów szkoły katedralnej oraz wszystkich tych, którzy stanowili zaplecze dla władcy i biskupa.
Miasteczko wawelskie było od średniowiecza znakomitym przykładem współistnienia na niewielkim terenie dwóch przenikających się przestrzeni: sakralnej i świeckiej. Wiedza, jaką dysponujemy, nie pozwala na pełną rekonstrukcję jego obrazu. Powstało więc gromadzące ślady przeszłości, fragmentaryczne ujęcie, w którego centrum są znalezione na wzgórzu przedmioty codziennego użytku. W większości są to niewielkie artefakty, skromne, często pozbawione walorów artystycznych i zachowane jedynie we fragmentach. Stanowią one materialny ślad bytności na Wawelu ludzi, o których najczęściej milczą księgi archiwalne. Przedmioty te są punktem wyjścia opowieści na wystawie. Architektura miasteczka staje się tłem barwnego życia.
Miasteczko wawelskie było od średniowiecza znakomitym przykładem współistnienia na niewielkim terenie dwóch przenikających się przestrzeni: sakralnej i świeckiej. Wiedza, jaką dysponujemy, nie pozwala na pełną rekonstrukcję jego obrazu. Powstało więc gromadzące ślady przeszłości, fragmentaryczne ujęcie, w którego centrum są znalezione na wzgórzu przedmioty codziennego użytku. W większości są to niewielkie artefakty, skromne, często pozbawione walorów artystycznych i zachowane jedynie we fragmentach. Stanowią one materialny ślad bytności na Wawelu ludzi, o których najczęściej milczą księgi archiwalne. Przedmioty te są punktem wyjścia opowieści na wystawie. Architektura miasteczka staje się tłem barwnego życia.