Krużganki
Zamek Królewski na Wawelu, uważany za jeden z piękniejszych zabytków architektury renesansowej w Europie, powstał w wyniku przekształcenia rezydencji średniowiecznej. Prawdopodobnie decyzję o jego przebudowie podjęto już około roku 1500, kiedy na Wawelu rezydowała królowa-wdowa Elżbieta Rakuszanka oraz jej syn – młody król Jan Olbracht. Realizacja tego zamysłu nastąpiła jednak podczas krótkich rządów króla Aleksandra (1501–1506) i pierwszych lat panowania jego następcy, Zygmunta I Starego.
W latach 1504–1519, podczas pierwszej fazy przebudowy rezydencji, powstało skrzydło zachodnie z bramą wjazdową na dziedziniec oraz skrzydło północne.
Pałac obejmuje trzy skrzydła mieszkalne i ścianę parawanową skupione wokół czworobocznego dziedzińca.
Całe drugie piętro rezydencji obiegał pod okapem dachu fryz widoczny z poziomu dziedzińca, być może zaprojektowany przez Hansa Dürera, brata słynnego Albrechta.
Na krużgankach można dostrzec jednoskrzydłowe metalowe drzwiczki.
Krużganki pełniły funkcje komunikacyjne – dzięki nim mieszkańcy zamku mogli swobodnie przemieszczać się pomiędzy poszczególnymi zespołami sal zwanymi apartamentami.
W ciągu wieków zamek ulegał licznym przekształceniom wynikającym ze zniszczeń lub potrzeby przystosowania go do nowych funkcji.