Wawelski tetrakonchos po stu latach badań. I co dalej?

Wykład
infografika wydarzenia napis Wawel Odzyskany
dr hab. Teresa Rodzińska-Chorąży, prof. UJ (Instytut Historii Sztuki UJ)
W 2019 roku minęło sto lat od udostępnienia zwiedzającym reliktów rotundy i od pierwszych publikacji na jej temat. Narosła do dziś bibliografia związana z tą budowlą świadczy o zainteresowaniu wielu badaczy, ale po działaniach pierwszych odkrywców, Zygmunta Hendla i Adolfa Szyszko-Bohusza, kolejne badania „terenowe” prowadzili dopiero Andrzej Żaki i Klementyna Żurowska w latach 60 i 70. oraz Piotr Stępień przy okazji konserwacji murów w latach 90. XX wieku. Wydaje się zatem,
że jest to budowla dobrze znana i wszystko na jej temat zostało już powiedziane.
Czy jednak rzeczywiście badania z nią związane osiągnęły szklany sufit? Czy istnieją jeszcze jakieś niewykorzystane dotąd metody, które wniosłyby nowe elementy lub rozstrzygnęły chociaż jeden problem? I wreszcie – czy sposób ekspozycji reliktów rotundy musi pozostać w formie, którą zaprojektowano w latach 70. i która utrwaliła się w świadomości odbiorców? Odpowiedzi na te pytania nie są łatwe i z pewnością nie są jednoznaczne. Warto jednak je zadawać.