Obraz Złotego Wieku | zwiedzanie z konserwatorem

Wpływ konserwacji na wymowę dzieła. Różnokierunkowe sposoby konserwacji dzieł sztuki

 

Organizacja wystawy Obraz Złotego Wieku stała się znakomitą okazją do odratowania dzieł, których dotychczasowy wizerunek był zaciemniony i fałszywy. Dzięki wykonaniu koniecznej konserwacji XVI-wiecznego obrazu Tron Łaski z Jordanowa odsłonięto i zrekonstruowano materię obiektu, uzyskując bardzo dobry efekt.

Wartość artystyczna sprowadzonego na wystawę dzieła została dostrzeżona przez konserwatora mimo zakrywających obraz nawarstwień. Obserwację tę potwierdziły nowe metody badawcze zastosowane podczas współpracy z Akademią Sztuk Pięknych w Krakowie. Wielopłaszczyznowe odczytanie dzieła umożliwiło odtworzenie zniszczonych, praktycznie nieistniejących już części malowidła.

Uzyskanie tak znakomitego efektu artystycznego było możliwe dzięki wykorzystaniu wiedzy i umiejętności grupy artystów konserwatorów Zamku Królewskiego na Wawelu: Justyny Wyszkowskiej-Baścik, Małgorzaty Stachurskiej-Barańskiej, Katarzyny Siwczyńskiej, Karola Brzozowskiego, Angeliki Bogdanowicz-Prus, a także Grzegorza Nesterowicza.

Obraz Tron Łaski, wyeksponowany wśród innych wysokiej klasy dzieł sztuki zgromadzonych na wystawie, jest jednym z przykładów ukazujących zróżnicowane sposoby konserwacji malarstwa tablicowego.

 

Prowadzenie: Angelika Bogdanowicz-Prus

 

 

 

artysta konserwator malarstwa związana zawodowo z Zamkiem Królewskim na Wawelu. Pracę łączy z indywidualną twórczością i działalnością konserwatorską.

W latach 2022–2023 brała czynny udział w tworzeniu i prezentowaniu wystawy Jacob Mertens i malarstwo krakowskie około roku 1600, w przeprowadzeniu wizji lokalnych oraz przygotowaniu dokumentacji, logistyki oraz nadzorów i realizacji konserwatorskich zespołu dzieł. Brała udział w kuratorskim prezentowaniu ekspozycji przy stałej współpracy z jej kuratorami.

We wcześniejszych latach realizowała zespołowy projekt Wawel – Dziedzictwo dla przyszłości, w ramach którego wykonała wraz z zespołem konserwację obrazu szkoły neapolitańskiej: Mater Misericordiae Giovanniego da Gaeta z roku 1448.

W roku 2016 rozpoczęła wieloletnią konserwację dzieła Sąd Ostateczny naśladowcy Hieronima Boscha, tryptyku powstałego na terenach Niderlandów w XVI wieku. Zaowocowała ona pracą doktorską pt. „Dzieło powstałe w kręgu mistrza, dzieło naśladowcy, kopia, kolaż̇ czy falsyfikat – próba zdiagnozowania zagadnienia na podstawie tryptyku Sąd Ostateczny, przypisywanego Hieronimowi Boschowi ze zbiorów Zamku Królewskiego na Wawelu”.

W ramach pracy na Wawelu i działalności indywidualnej zajmuje się opieką i konserwacją XV- i XVI-wiecznych dzieł włoskiego renesansu z kolekcji Lanckorońskich a także dzieł: Petera II Brueghela (Breughela), W. Claesza Hedy, kręgu P.P. Rubensa i S. Botticellego, L. Bassana, T. Benvenuta (Garofala), H. van Steenwijcka, J. Joardaensa, J. Lievensa, B. di Fredi, F. Guardiego, G. Courbeta, Ch.F. Daubigny’ego, M. Bacciarellego, J. Van Noordta, B. Sprangera, a także plejady mistrzów polskich, takich jak: T. Kantor, J. Matejko, J. Stanisławski, S. Norblin, P. Michałowski, H. Epstein, Z. Beksiński, W. Weiss, J. Malczewski czy J. Chełmoński.

W wyniku udziału w programach badawczych związanych z realizacjami konserwatorskimi posiada również dorobek naukowy w postaci licznych publikacji.