Złożona z hełmu, napierśnika i naplecznika, nabiodrka, naręczaka, pary naramienników z tarczkami opachowymi. Egzemplarz dziś prezentowany w Zbrojowni Zamkowej do II wojny światowej znajdował się w Dworze Artusa w Gdańsku, wśród uzbrojenia zawieszonego nad ławą św. Rajnolda. Zbroje płytowe wykształcone w późnym średniowieczu były jednym z atrybutów stanu rycerskiego. Używane były również przez przedstawicieli elit wielkich miast jako symbol wysokich aspiracji wynikających z ich potęgi ekonomicznej. Patrycjusze miast należących do Związku Hanzeatyckiego, jak Gdańsk, Toruń i Elbląg tworzyli ekskluzywne stowarzyszenia gromadzące się w okazałych gmachach, których nazwa odwoływała się do legend o królu Arturze. Wiadomo, że przy szczególnych okazjach rajcy miejscy ubierali zbroje (co poświadczają źródła odnoszące się do Krakowa).