Obraz przedstawia ruiny dawnego zamku, zbudowanego w XIII wieku i rozbudowywanego po wiek XV.

Rubens należał bez wątpienia do najsłynniejszych malarzy nie tylko XVII wieku.

Obraz przesycony błękitno-żółtym światłem, ostro wydobywającym
kontur, architektura o wyraźnej włoskiej proweniencji jednoznacznie wskazują na fascynację niebem i pejzażem Italii.

W Holandii od XVII w. pejzaż stanowił odrębny gatunek malarski, tymczasem we Francji na długi czas został zapomniany.

Dwie rzeźby gabinetowe przedstawiają centaury – opisane w mitologii greckiej plemię dzikich istot: koni z ludzką głową i torsem, zamieszkujących lasy lub góry.

Św. Jan, z rozłożoną na kolanach księgą i piórem w prawej ręce, jest ukazany na pierwszym planie, w centrum kompozycji.

Zielone pola pokryte śnieżnobiałymi płatami bielejącego w słońcu płótna opisywano w literaturze holenderskiej już na początku XVII wieku.